Ήρθαν, δεν τους θέλαμε αλλά τους δεχτήκαμε. Μας είπαν να κάνουμε μεταρρυθμίσεις, νομίζω ότι προσπαθήσαμε να κάνουμε. Οικονομία ήθελαν, την προσπαθήσαμε με περικοπή μισθών και άλλων δικαιωμάτων. Μόλις γίνουν όλα αυτά και κάποιες άλλες μικροαλλαγές σε ότι σχετίζεται με όσα γνωρίζαμε μέχρι τώρα, η χώρα δεν θα χρωστάει και δεν θα έχει ανάγκη τους αρωγούς από το εξωτερικό για να ρυθμίσει τις υποθέσεις της. Προφανώς ή δεν τα είχαν υπολογίσει σωστά ή πειραματίζονται με νέες μεθόδους προσπαθειών.
Στην τελευταία από τις πολλές επισκέψεις τους, οι κύριοι του ΔΝΤ και της ΚΤΕ, κατάλαβαν ότι πέρα από το έλλειμμα που προσπαθούν να μειώσουν μας καταδιώκει και ένα υπέρογκο χρέος. Η λύση που πρότειναν ήταν «Πωλείται ό,τι μπορεί να πουληθεί...» και το πρόβλημα δεν ήταν η πρόταση αλλά η αποδοχή της από την ελληνική, δική μας κυβέρνηση. Με λίγα λόγια, οι εταιρείες που είναι ακόμα κρατικές θα ιδιωτικοποιηθούν και οι δημόσιες εκτάσεις θα εκποιηθούν. Ειδικότερα για την περίοδο μέχρι το 2012 οι ιδιωτικοποιήσεις θα ανέλθουν σε 15 δισ. ευρώ, από τα 7 που προβλέπονταν στο επικαιροποιημένο Μνημόνιο. Αποκρατικοποιήσεις ύψους 35 δισ. ευρώ θα πρέπει να έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι και το 2015.
Και έτσι η Κυβέρνηση συμφώνησε να πουλήσει τα πάντα έναντι 50 δισ. ευρώ. Στον βωμό της μείωσης του δημόσιου χρέους, το οικονομικό επιτελείο ήρθε σε συμφωνία με την τρόικα των δανειστών για την πώληση:
· Κάθε εισηγμένης ή μη δημόσιας επιχείρησης. Και ως τέτοιες μπορεί να καταγραφούν (εξ όσων έχουν απομείνει στο Δημόσιο) οι ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ (Εταιρεία Ύδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης), Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, ΟΠΑΠ, ΟΤΕ (μειοψηφικό πακέτο), Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς, Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης, Αγροτική Τράπεζα, Ελληνικά Πετρέλαια (μειοψηφικό πακέτο). Αναφερόμενοι ειδικά στις τράπεζες είπαν πως πρέπει να εκχωρηθούν μη βασικές δραστηριότητες (όπως των συναλλαγών στην περίπτωση του Ταμείου Παρακαταθηκών).
· Η ακίνητη περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου. Φιγουράρουν δημόσιες εκτάσεις «φιλέτα» στην ηπειρωτική ή στη νησιωτική χώρα, οι βραχονησίδες (πρώτη φορά είχε επιχειρήσει να τις πουλήσει το 1991 ο Κων. Μητσοτάκης). Σε περίπου 72.000 ανέρχονται τα δημόσια κτήματα και 41.000 τα ανταλλάξιμα. Αξίζει να αναφερθεί ότι ως δημόσια περιουσία θεωρούνται ο αιγιαλός και η παραλία.
· Τα εμπορικά ακίνητα. Εκατοντάδες δημόσια κτίρια που βρίσκονται σε κάθε πόλη ή εκτός αυτών μπαίνουν στην τεράστια λίστα της προς πώληση δημόσιας περιουσίας της χώρας.
Ευτυχώς, να λέμε που μας αφήνουν τα αρχαιολογικά μνημεία. Όχι τι δεν τους ενδιαφέρουν, αλλά φοβούνται προφανώς τη κατακραυγή. Για του λόγου το αληθές, οι επικεφαλής της τρόικας, Σερβάζ Ντερούζ της Ευρωπαϊκής Ενωσης, Πολ Τόμσεν του ΔΝΤ και Κλάους Μαζούχ της ΕΚΤ, ερωτηθέντες σχετικά ξεκαθάρισαν πως «σε καμία περίπτωση δεν μιλάμε για αρχαία μνημεία» και ειδική επισήμανση έγινε από τον κ. Τόμσεν: «Κανείς δεν θα ήθελε να διακυβεύσει την πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας».
Το μεγαλύτερο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και εκποίησης της ελληνικής δημόσιας περιουσίας που θέτει σε εφαρμογή η κυβέρνηση στοχεύει στην άντληση 15 δισ. ευρώ τη διετία 2011-2012 και συνολικά 50 δισ. ευρώ την πενταετία 2011-2015. Η αρχική εκτίμηση της ελληνικής κυβέρνησης ήταν για 8 δισ. (απαισιόδοξη, κατά την τρόικα) έναντι των 7 δισ. που έχουν εγγραφεί στο Μνημόνιο και των 3 δισ. ευρώ αρχικώς.
