Το χρονικό της υπόθεσης
Είναι λίγο μετά τις 9 το βράδυ, ανήμερα της γιορτής του Αγίου Νικολάου, όταν ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από τα πυρά του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα. Ο μαθητής βρίσκεται με την παρέα του στη διασταύρωση των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου στα Εξάρχεια, όταν ο ειδικός φρουρός, που συνοδεύεται από τον συνάδελφό του Βασίλη Σαραλιώτη, σηκώνει το όπλο του και πυροβολεί. Η σφαίρα χτυπά τον Γρηγορόπουλο, ο οποίος σωριάζεται νεκρός μπροστά στα μάτια των φίλων του.
Η δολοφονία του Αλέξανδρου πυροδοτεί έντονες αναταραχές. Σημειώνονται δεκάδες εμπρηστικές επιθέσεις σε διάφορα σημεία της πόλης και οδομαχίες έξω από πανεπιστημιακά ιδρύματα. Το κέντρο της Αθήνας μετατρέπεται σε πεδίο μάχης, όπου κυριαρχούν τα οδοφράγματα, ο πετροπόλεμος, οι μολότοφ και οι συγκρούσεις, ενώ ο αναβρασμός εξαπλώνεται και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Η απαρχή των μεγάλων διαδηλώσεων. Χιλιάδες νέοι συγκεντρώνονται το βράδυ στο κέντρο, πραγματοποιώντας πορεία διαμαρτυρίας. Την ίδια ώρα, ομάδες αγνώστων προξενούν καταστροφές, ενώ πυρπολούν και κτίρια του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συγκρούσεις με την Αστυνομία όλη νύχτα.
Εκατοντάδες κόσμου φτάνουν στο νεκροταφείο του Παλαιού Φαλήρου για να αποχαιρετήσουν το νεαρό μαθητή. Η παρουσία αστυνομικών στις γύρω περιοχές υποδαυλίζει την ένταση και σημειώνονται επεισόδια στους γύρω δρόμους. Εν μέσω πετροπόλεμου και κυνηγητού με τους διαδηλωτές, ένας αστυνομικός δεν διστάζει να βγάλει το υπηρεσιακό όπλο του και να πυροβολήσει στον αέρα, προκαλώντας νέα αναταραχή. Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης κάνουν λόγο για «εξέγερση». Σχολεία και πανεπιστημιακά ιδρύματα κλείνουν, με μαθητές και σπουδαστές να κάνουν λόγο για «κατάληψη επ'αόριστον».
Ο ανακριτής που διερευνά τις συνθήκες της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου δέχεται την κατάθεση αυτοπτών μαρτύρων, καθώς και ένα βίντεο που είχε τραβήξει μια κοπέλα εκείνο το βράδυ και στο οποίο απεικονίζεται η σκηνή του πυροβολισμού. Ο συνήγορος των δύο ειδικών φρουρών, Αλέξης Κούγιας, κάνει λόγο για «ανθρωποκτονία από αμέλεια» και «εξοστρακισμό της σφαίρας» που σκότωσε τον 15χρονο, πυροδοτώντας νέο κύκλο αντιδράσεων.
Περισσότεροι από χίλιοι κάτοικοι των Εξαρχείων πραγματοποιούν συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην ιστορική πλατεία για τη συνεχή παρουσία αστυνομικών δυνάμεων στην περιοχή μετά τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου.
«Προς το πλήθος στόχευε το όπλο του ειδικού φρουρού» προκύπτει από τις εκτιμήσεις τόσο της βαλλιστικής έκθεσης όσο και της βλητικής έρευνας πεδίου (έκθεση αυτοψίας του χώρου) για το πώς η φονική σφαίρα του ειδικού φρουρού Επαμ. Κορκονέα κατέληξε στο θώρακα του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Με χειροκροτήματα και συνθήματα, μέσα σε φορτισμένο κλίμα, ολοκληρώνεται η επιμνημόσυνη δέηση για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, σαράντα δύο ημέρες από τη δολοφονία του. Η Αστυνομία είναι απούσα και δεν σημειώνονται επεισόδια. Τους μήνες που ακολουθούν, παρότι η αναταραχή δεν έχει κοπάσει, οι συγκρούσεις στους δρόμους μειώνονται.
Αγνωστοι σπάνε τα τζάμια διερχόμενου αυτοκινήτου και βάζουν φωτιά σε ξύλινη σκαλωσιά στη συμβολή των οδών Κωλέττη και Μεσολογγίου, κοντά στο σημείο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου. Λίγα λεπτά αργότερα τα Εξάρχεια κατακλύζονται ακόμη μία φορά από διμοιρίες των ΜΑΤ.
Με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθήνας, παραπέμπεται στο ακροατήριο του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας, για «ανθρωποκτονία από πρόθεση με τη μορφή του ενδεχόμενου δόλου (κατά μεταβολή της κατηγορίας από άμεσο δόλο), που τελέστηκε σε ήρεμη ψυχική κατάσταση». Στο εδώλιο δίπλα του κάθεται για «απλή συνέργεια» ο Βασίλης Σαραλιώτης, ο οποίος «τον συνέδραμε ψυχικά» με τη συμπεριφορά του.
Να διεξαχθεί η δίκη για τη δολοφονία του γιου της στις φυλακές Κορυδαλλού, ζητεί με αίτησή της προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου η Τζίνα Τσαλικιάν, και όχι στην Αμφισσα.
1 χρόνος μετά
«Πέρασε κιόλας ένας χρόνος» θυμίζουν μαθητές, φοιτητές, δάσκαλοι και πολλοί κοινωνικοί φορείς, που προετοιμάζουν επετειακές εκδηλώσεις και συλλαλητήρια μνήμης και τιμής για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Το «επετειακό τριήμερο» που ακολουθεί συνοδεύεται από κινητοποιήσεις και μαζικά συλλαλητήρια.
Στις 20 Ιανουαρίου υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας αρχίζει στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αμφισσας η δίκη των δύο ειδικών φρουρών που κατηγορούνται για τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή.
11 Οκτωβρίου 2010
Επειτα από 84 βασανιστικές συνεδριάσεις, η πλειοψηφία των δικαστών του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αμφισσας καταλήγει ότι ο μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έχασε τη ζωή του γιατί «ένας αστυνομικός πήγε γυρεύοντας να σκοτώσει». Ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας καταδικάζεται για ανθρωποκτονία από πρόθεση, όχι με ενδεχόμενο, αλλά με άμεσο δόλο, μετατρέποντας το κατηγορητήριο στη βαρύτερη μορφή που ορίζει ο νόμος. Ενοχος για απλή συνέργεια στην ανθρωποκτονία κρίθηκε ο Βασίλης Σαραλιώτης.
Σχεδόν 2 χρόνια μετά : 2 Δεκεμβρίου 2010
Με καταλήψεις και διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, οι φοιτητές σηματοδοτούν την αντίδρασή τους στις αλλαγές που προωθούνται στα Πανεπιστήμια, δίνοντας παράλληλα το σύνθημα ενόψει της θλιβερής επετείου της δολοφονίας του νεαρού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Έχουν ήδη πραγματοποιήσει πανελλαδικό συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας, ενώ προετοιμάζουν δυναμική παρουσία στη μεγάλη πορεία μνήμης της Δευτέρας. Μέχρι τότε θα παραμείνουν κλειστές πολλές σχολές σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες μεγάλες πόλεις.
Ο μικρός Αλέξης στάθηκε η αφορμή για να ξυπνήσει μια ολόκληρη γενιά. Μια γενιά που όλοι μέχρι εκείνη τη στιγμή κατέκριναν και θεωρούσαν άσχετη. Μια γενιά που για κάποιους αδιαφορούσε για κάθε τι που είχε σχέση με τον κρατικό μηχανισμό και την πολιτική ζωή. Μια γενιά της καφετέριας, εθισμένη στο ιντερνετ και στον καναπέ της. Η γενιά που όλοι απέρριπταν που όμως με τον θάνατο ενός μικρού παιδιού ξύπνησε και επαναστάτησε. Από την επόμενη κιόλας μέρα της δολοφονίας, οργανώθηκαν πορείες σε ολόκληρη την χώρα και καταλήψεις σε σχολεία και πανεπιστήμια. Δεν περίμενε κανείς να δεί μια τέτοια μαζική κίνηση.
Μια κίνηση που μερικοί όμως έκανα θηριωδία. Αυτή η μειοψηφία που υπάρχει πάντα σε κάθε πορεία κατέστρεψε τμήματα της πρωτεύουσας και όχι μόνο, υπερπροβλήθηκε τόσο από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που τελικά όλο το κίνημα, από αυτούς που δεν ήξεραν έγινε το ξέσπασμα των «κωλόπαιδων» στην ιδιωτική περιουσία του κόσμου που δε φταίει σε τίποτα. Κανείς δεν έμαθε για τα πολιτιστικά εικαστικά δρώμενα που πραγματοποιήθηκαν στις αίθουσες των πανεπιστημιακών αμφιθεάτρων ούτε και στα σεμινάρια ή τις εκδηλώσεις που οργανώθηκαν με αφορμή αυτό το γεγονός. Πιθανώς ούτε και γω να μην γνώριζα, όμως ήμουν κει και είδα.
Η μνήμη του μικρού Αλέξη δεν μπορεί να συνδεθεί με την καταστροφή της Αθήνας. Μπορεί όμως να συσχετιστεί με το ξύπνημα μιας γενιάς. όλων αυτών που κατέβηκαν στο δρόμο να φωνάξουν φτάνει σε κάθετι που τους πιέζει.
