189 χρόνια από την πρώτη Εθνοσυνέλευση του Ελληνικού Κράτους

Εκατόν ογδόντα εννέα χρόνια συμπληρώνονται αύριο, 20 Δεκεμβρίου, από την πρώτη Εθνοσυνέλευση του Ελληνικού Κράτους, που συνήλθε στη Νέα Επίδαυρο. Σήμερα, όπως κάθε χρόνο, πραγματοποιήθηκαν στην Επίδαυρο, σειρά εκδηλώσεων, με τη συμμετοχή εκπροσώπων της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και πλήθους κόσμου. 

Στις 20 Δεκεμβρίου του 1821 λίγο μετά τον ξεσηκωμό των Ελλήνων κατά του Τούρκου κατακτητή, συγκεντρώθηκαν στην "Πιάδα" - έτσι ονομαζόταν Λαϊκά τότε η Νέα Επίδαυρος, προσωπικότητες της τότε εποχής, με επικεφαλής τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και προέβησαν σε ιδιαίτερα σημαντικές ενέργειες, που σημάδεψαν την πορεία του Ελληνικού Κράτους.

 

Συγκεκριμένα, κήρυξαν την ανεξαρτησία του νεοσύστατου τότε Ελληνικού Κράτους και συνέταξαν το πρώτο Σύνταγμα της χώρας, το οποίο αποτελείτο από 110 άρθρα, ενώ παράλληλα καθιέρωσαν τη Γαλανόλευκη ως σημαία του κράτους. Το Σύνταγμα αυτό που αναθεωρήθηκε μετά από περίπου 23 χρόνια και συγκεκριμένα το 1844, αποτελεί και σήμερα τον βασικό κορμό του σημερινού Συντάγματος.

 

Στις εκδηλώσεις την βουλή εκπροσώπησε ο Γενικός Γραμματέας του Κοινοβουλίου, κ. Αθανάσιος Παπαϊωάννου, ο οποίος διαβεβαίωσε ότι στην 190η επέτειο, η Βουλή θα εκπροσωπηθεί σε ανώτατο επίπεδο.

 

Παρόντες στις εκδηλώσεις ήταν εκ μέρους της κυβέρνησης ο υφυπουργός Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κ. Γιάννης Μανιάτης, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας κ. Γιάννης Ανδριανός, του οποίου η Νέα Επίδαυρος είναι και γενέτειρά του, ο νέος Περιφερειάρχης Πελοποννήσου κ. Πέτρος Τατούλης, οι τοπικές νομαρχιακές και δημοτικές αρχές, εκπρόσωποι του στρατού και Σωμάτων ασφαλείας και εκπρόσωποι φορέων. 

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=234490

Η Ευρωπαϊκή Αριστερά για την επέτειο της δολοφονίας του Αλ. Γρηγορόπουλου

Τη στήριξή του στα κινήματα της νεολαίας σε όλη την Ευρώπη εξέφρασε το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς μετά το τέλος του 3ου Συνεδρίου του και με αφορμή τη συμπλήρωση των δύο χρόνων από την επέτειο της δολοφονίας του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. 

Αναλυτικά η ανακοίνωση του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς έχει ως εξής: "Με αφορμή τη δεύτερη θλιβερή επέτειο της εν ψυχρώ δολοφονίας του Έλληνα δεκαπεντάχρονου μαθητή, Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, από την Ελληνική Αστυνομία, στις 6 Δεκεμβρίου 2008, η Ευρωπαϊκή Αριστερά εκφράζει την απεριόριστη στήριξή της στα νεολαιίστικα κινήματα σε όλη την Ευρώπη, που αγωνίζονται για αξιοπρεπή ζωή, εκπαίδευση και εργασία, ενάντια στην επισφάλεια, τις ιδιωτικοποιήσεις και την κρατική καταστολή. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά χαιρετίζει την αγωνιζόμενη νεολαία και επιθυμεί να αποτελέσει χρήσιμο πολιτικό και κινηματικό εργαλείο για την πραγματοποίηση των στόχων της, τους οποίους μοιραζόμαστε πλήρως στο σχέδιό μας για μια άλλη Ευρώπη.". 

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=230455

H φλόγα του Δεκέμβρη....

Το χρονικό της υπόθεσης

Είναι λίγο μετά τις 9 το βράδυ, ανήμερα της γιορτής του Αγίου Νικολάου, όταν ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από τα πυρά του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα. Ο μαθητής βρίσκεται με την παρέα του στη διασταύρωση των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου στα Εξάρχεια, όταν ο ειδικός φρουρός, που συνοδεύεται από τον συνάδελφό του Βασίλη Σαραλιώτη, σηκώνει το όπλο του και πυροβολεί. Η σφαίρα χτυπά τον Γρηγορόπουλο, ο οποίος σωριάζεται νεκρός μπροστά στα μάτια των φίλων του. 

Η δολοφονία του Αλέξανδρου πυροδοτεί έντονες αναταραχές. Σημειώνονται δεκάδες εμπρηστικές επιθέσεις σε διάφορα σημεία της πόλης και οδομαχίες έξω από πανεπιστημιακά ιδρύματα. Το κέντρο της Αθήνας μετατρέπεται σε πεδίο μάχης, όπου κυριαρχούν τα οδοφράγματα, ο πετροπόλεμος, οι μολότοφ και οι συγκρούσεις, ενώ ο αναβρασμός εξαπλώνεται και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. 

Η απαρχή των μεγάλων διαδηλώσεων. Χιλιάδες νέοι συγκεντρώνονται το βράδυ στο κέντρο, πραγματοποιώντας πορεία διαμαρτυρίας. Την ίδια ώρα, ομάδες αγνώστων προξενούν καταστροφές, ενώ πυρπολούν και κτίρια του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συγκρούσεις με την Αστυνομία όλη νύχτα. 

Εκατοντάδες κόσμου φτάνουν στο νεκροταφείο του Παλαιού Φαλήρου για να αποχαιρετήσουν το νεαρό μαθητή. Η παρουσία αστυνομικών στις γύρω περιοχές υποδαυλίζει την ένταση και σημειώνονται επεισόδια στους γύρω δρόμους. Εν μέσω πετροπόλεμου και κυνηγητού με τους διαδηλωτές, ένας αστυνομικός δεν διστάζει να βγάλει το υπηρεσιακό όπλο του και να πυροβολήσει στον αέρα, προκαλώντας νέα αναταραχή. Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης κάνουν λόγο για «εξέγερση». Σχολεία και πανεπιστημιακά ιδρύματα κλείνουν, με μαθητές και σπουδαστές να κάνουν λόγο για «κατάληψη επ'αόριστον». 

Ο ανακριτής που διερευνά τις συνθήκες της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου δέχεται την κατάθεση αυτοπτών μαρτύρων, καθώς και ένα βίντεο που είχε τραβήξει μια κοπέλα εκείνο το βράδυ και στο οποίο απεικονίζεται η σκηνή του πυροβολισμού. Ο συνήγορος των δύο ειδικών φρουρών, Αλέξης Κούγιας, κάνει λόγο για «ανθρωποκτονία από αμέλεια» και «εξοστρακισμό της σφαίρας» που σκότωσε τον 15χρονο, πυροδοτώντας νέο κύκλο αντιδράσεων. 

Περισσότεροι από χίλιοι κάτοικοι των Εξαρχείων πραγματοποιούν συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην ιστορική πλατεία για τη συνεχή παρουσία αστυνομικών δυνάμεων στην περιοχή μετά τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου. 

 «Προς το πλήθος στόχευε το όπλο του ειδικού φρουρού» προκύπτει από τις εκτιμήσεις τόσο της βαλλιστικής έκθεσης όσο και της βλητικής έρευνας πεδίου (έκθεση αυτοψίας του χώρου) για το πώς η φονική σφαίρα του ειδικού φρουρού Επαμ. Κορκονέα κατέληξε στο θώρακα του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. 

Με χειροκροτήματα και συνθήματα, μέσα σε φορτισμένο κλίμα, ολοκληρώνεται η επιμνημόσυνη δέηση για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, σαράντα δύο ημέρες από τη δολοφονία του. Η Αστυνομία είναι απούσα και δεν σημειώνονται επεισόδια. Τους μήνες που ακολουθούν, παρότι η αναταραχή δεν έχει κοπάσει, οι συγκρούσεις στους δρόμους μειώνονται. 

Αγνωστοι σπάνε τα τζάμια διερχόμενου αυτοκινήτου και βάζουν φωτιά σε ξύλινη σκαλωσιά στη συμβολή των οδών Κωλέττη και Μεσολογγίου, κοντά στο σημείο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου. Λίγα λεπτά αργότερα τα Εξάρχεια κατακλύζονται ακόμη μία φορά από διμοιρίες των ΜΑΤ. 

Με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθήνας, παραπέμπεται στο ακροατήριο του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας, για «ανθρωποκτονία από πρόθεση με τη μορφή του ενδεχόμενου δόλου (κατά μεταβολή της κατηγορίας από άμεσο δόλο), που τελέστηκε σε ήρεμη ψυχική κατάσταση». Στο εδώλιο δίπλα του κάθεται για «απλή συνέργεια» ο Βασίλης Σαραλιώτης, ο οποίος «τον συνέδραμε ψυχικά» με τη συμπεριφορά του. 

Να διεξαχθεί η δίκη για τη δολοφονία του γιου της στις φυλακές Κορυδαλλού, ζητεί με αίτησή της προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου η Τζίνα Τσαλικιάν, και όχι στην Αμφισσα. 

1 χρόνος μετά

 «Πέρασε κιόλας ένας χρόνος» θυμίζουν μαθητές, φοιτητές, δάσκαλοι και πολλοί κοινωνικοί φορείς, που προετοιμάζουν επετειακές εκδηλώσεις και συλλαλητήρια μνήμης και τιμής για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Το «επετειακό τριήμερο» που ακολουθεί συνοδεύεται από κινητοποιήσεις και μαζικά συλλαλητήρια.

Στις 20 Ιανουαρίου υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας αρχίζει στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αμφισσας η δίκη των δύο ειδικών φρουρών που κατηγορούνται για τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή.

11 Οκτωβρίου 2010

Επειτα από 84 βασανιστικές συνεδριάσεις, η πλειοψηφία των δικαστών του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αμφισσας καταλήγει ότι ο μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έχασε τη ζωή του γιατί «ένας αστυνομικός πήγε γυρεύοντας να σκοτώσει». Ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας καταδικάζεται για ανθρωποκτονία από πρόθεση, όχι με ενδεχόμενο, αλλά με άμεσο δόλο, μετατρέποντας το κατηγορητήριο στη βαρύτερη μορφή που ορίζει ο νόμος. Ενοχος για απλή συνέργεια στην ανθρωποκτονία κρίθηκε ο Βασίλης Σαραλιώτης.

Σχεδόν 2 χρόνια μετά : 2 Δεκεμβρίου 2010

Με καταλήψεις και διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, οι φοιτητές σηματοδοτούν την αντίδρασή τους στις αλλαγές που προωθούνται στα Πανεπιστήμια, δίνοντας παράλληλα το σύνθημα ενόψει της θλιβερής επετείου της δολοφονίας του νεαρού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Έχουν ήδη πραγματοποιήσει πανελλαδικό συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας, ενώ προετοιμάζουν δυναμική παρουσία στη μεγάλη πορεία μνήμης της Δευτέρας. Μέχρι τότε θα παραμείνουν κλειστές πολλές σχολές σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες μεγάλες πόλεις. 

Ο μικρός Αλέξης στάθηκε η αφορμή για να ξυπνήσει μια ολόκληρη γενιά. Μια γενιά που όλοι μέχρι εκείνη τη στιγμή κατέκριναν και θεωρούσαν άσχετη. Μια γενιά που για κάποιους αδιαφορούσε για κάθε τι που είχε σχέση με τον κρατικό μηχανισμό και την πολιτική ζωή. Μια γενιά της καφετέριας, εθισμένη στο ιντερνετ και στον καναπέ της. Η γενιά που όλοι απέρριπταν που όμως με τον θάνατο ενός μικρού παιδιού ξύπνησε και επαναστάτησε. Από την επόμενη κιόλας μέρα της δολοφονίας, οργανώθηκαν πορείες σε ολόκληρη την χώρα και καταλήψεις σε σχολεία και πανεπιστήμια. Δεν περίμενε κανείς να δεί μια τέτοια μαζική κίνηση. 

Μια κίνηση που μερικοί όμως έκανα θηριωδία. Αυτή η μειοψηφία που υπάρχει πάντα σε κάθε πορεία κατέστρεψε τμήματα της πρωτεύουσας και όχι μόνο,  υπερπροβλήθηκε τόσο από  τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που τελικά όλο το κίνημα, από αυτούς που δεν ήξεραν έγινε το ξέσπασμα των «κωλόπαιδων» στην ιδιωτική περιουσία του κόσμου που δε φταίει σε τίποτα. Κανείς δεν έμαθε για τα πολιτιστικά εικαστικά δρώμενα που πραγματοποιήθηκαν στις αίθουσες των πανεπιστημιακών αμφιθεάτρων ούτε και στα σεμινάρια ή τις εκδηλώσεις που οργανώθηκαν με αφορμή αυτό το γεγονός. Πιθανώς ούτε και γω να μην γνώριζα, όμως ήμουν κει και είδα. 

Η μνήμη του μικρού Αλέξη δεν μπορεί να συνδεθεί με την καταστροφή της Αθήνας. Μπορεί όμως να συσχετιστεί με το ξύπνημα μιας γενιάς. όλων αυτών που κατέβηκαν στο δρόμο να φωνάξουν φτάνει σε κάθετι που τους πιέζει.

Ομαδικά διεθνη πυρά κατά της FIFA...

Ενα 24ωρο μετά την ανάθεση των Παγκοσμίων Κυπέλλων του 2018 και 2022 σε Ρωσία και Κατάρ αντίστοιχα, ο ξένος Τύπος επιδίδεται σε αποδοκιμασίες εναντίον της Συνομοσπονδίας για την απόφασή της.

Η εφημερίδα της Αυστραλίας, «Brisbane Times Online», αναφέρει μεταξύ άλλων: «Δεν θα έπρεπε να ντρεπόμαστε που δεν πήραμε το χρίσμα, όμως κάποιοι άλλοι θα έπρεπε να ντρέπονται», ενώ από την πλευρά της η «New York Times Online» αναφέρει: «Αυτό που θα πρέπει να κάνουν οι ΗΠΑ τώρα είναι να μην μελαγχολήσουν και να μην μουρμουρίσουν επειδή εξαπατήθηκαν, αλλά να συνεχίσουν να αναπτύσσουν το ποδόσφαιρο». 

Η «Bild», μεταξύ άλλων, τονίζει: «Η FIFA πούλησε το Μουντιάλ στους σεΐχηδες του Κατάρ, ενός μίνι κράτους στη μέση της ερήμου! Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Ηταν πάντα σαφές ότι το χρήμα βασίλευε στη Ζυρίχη»!

Η «Daily Mail» αναφέρει: «Το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι ένας θεσμός που είναι κατ' ουσίαν σφυρηλατημένος στη διαφθορά και γι' αυτό αναθέτεται σε χώρες που είναι κατ' ουσίαν διεφθαρμένες!».

Η γαλλική «Liberation» γράφει: «Πώς είναι δυνατόν ένα τόσο μικρό κράτος χωρίς αθλητική παράδοση να διοργανώνει ένα τόσο μεγάλο γεγονός; Δημογραφικά, οικονομικά, περιβαλλοντολογικά, αθλητικά και τουριστικά.

Για διαφθορά κάνουν λόγο οι Αυστραλοί

Οργή και αγανάκτηση είναι τα συναισθήματα που έχουν καταλάβει τους Αυστραλούς, ένα 24ωρο μετά την ανάθεση του Μουντιάλ 2022 στο Κατάρ. Τα ΜΜΕ της μακρινής Ηπείρου, αλλά και αθλητικοί φορείς της χώρας κάνουν λόγο για διαφθορά στους «κόλπους» της εκτελεστικής επιτροπής της FIFA.

Το μέλος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Αυστραλίας, Ρον Γουόλκερ, τόνισε μεταξύ άλλων ότι η χώρα του αποκλείστηκε, διότι «...είμαστε πολύ έντιμοι και δεν είναι στο DNA των Αυστραλών να δωροδοκούν στο χώρο του αθλητισμού». ά, αυτή η απόφαση σε κάνει να αναρωτιέσαι...».

Το παράπονο των αγγλων

Ένα ενδιαφέρον άρθρο φιλοξενεί η "Sun" αναφορικά με το παρασκήνιο της ανάληψης του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018, το οποίο τελικά θα διοργανώσει η Ρωσία για πρώτη φορά στην ιστορία της.

η «Sun» επισημαίνει: «Οι προσπάθειές μας είχαν υπονομευθεί από την κυνική δράση του BBC, που μετέδωσε ρεπορτάζ με καταγγελίες περί διαφθοράς της FIFA την παραμονή της ψηφοφορίας».

Η αγγλική εφημερίδα υποστηρίζει ότι επτά από τα μέλη της FIFA, μεταξύ αυτών και ο Κύπριος αντιπρόεδρος της UEFA, Μάριος Λευκαρίτης, είχαν υποσχεθεί πως θα στηρίξουν την Αγγλία στην ψηφοφορία για την ανάληψη του μεθεπόμενου Μουντιάλ, κάτι που τελικά δεν έκαναν πράξη όπως αποδείχθηκε.

Τα επτά μέλη της FIFA, δηλαδή οι Τζακ Γουόρνερ (αντιπρόεδρος FIFA, Τριντινάντ & Τομπάγκο), Τσακ Μπλέιζερ (ΗΠΑ), Ραφαέλ Σαλγουέρο (Γουατεμάλα), Τσουνγκ Μονγκ-Γουν (Νότια Κορέα), Μάριος Λευκαρίτης (Κύπρος), Σενές Ερτζίκ (Τουρκία), Ζακ Ανούμα (Ακτή Ελεφαντοστού), αθέτησαν την υπόσχεση που έδωσαν στον Πρίγκιπα Ουίλιαμ, τον πρωθυπουργό της Αγγλίας, Ντέιβιντ Κάμερον και τον Ντέιβιντ Μπέκαμ, στηρίζοντας τελικά άλλες υποψηφιότητες.

Τελικά, η χώρα του Ηνωμένου Βασιλείου πήρε μόλις δύο ψήφους, εκ των οποίων η μία από τον εκπρόσωπό της, Τζέοφ Τόμπσον. 

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της αγγλικής ομοσπονδίας, Ρότζερ Μπέρντεν που ανακοίνωσε στα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ ότι παραιτείται, δήλωσε στη "Sun": "Δεν ήμουν προετοιμασμένος να συνεργαστώ με ανθρώπους της FIFA που δεν μπορώ να εμπιστευτώ. Είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι η ψηφοφορία ήταν μία αντικειμενική διαδικασία".

Γιατί δημιουργήθηκε τέτοιος πανικός γύρω από μια απόφαση; Και με ποιόν τρόπο πάρθηκε αυτή η απόφαση; Μην ξεχνάμε άλλωστε πως μόλις λίγες μέρες πριν οι υποψήφιες χώρες αξιολογήθηκαν και τα συμπεράσματα ήταν διαφορετικά. Για παράδειγμα, τα επιτελικά στελέχη της παγκόσμιας ομοσπονδίας που επιθεώρησε κάθε τόπο που έχει καταθέσει φάκελο, ανέφερε πως η ζέστη στο Κατάρ είναι ένας αποτρεπτικός παράγοντας, καθώς μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην υγεία των ποδοσφαιριστών.

Για το 2018, η υποψηφιότητα της Αγγλίας και του φακέλου Ισπανίας-Πορτογαλίας συνεπάγονται χαμηλό ρίσκο, άρα έχουν το προβάδισμα, ενώ η Ρωσία αντιμετωπίζει πρόβλημα με τις μεταφορές, το οποίο μπορεί να αποδειχτεί καθοριστικό. άλλα τα αποτελέσματα ήταν άλλα. 

Μήπως έγινε πολύ κακό για το τίποτα; Ή μήπως η αδικημένη Αγγλία ήθελε το τουρνουά για να αυξήσει τα έσοδα της σε καιρό κρίσης; Όλα παίζουν. Μην ξεχνάμε ότι από τη στιγμή που οι χορηγοί μπήκαν στο χώρο του αθλητισμού χάθηκε ο βασικός στόχος, το ευ αγωνίζεσθε , και μείς χάσαμε την μπάλα. 

Πόσοι ακόμα ?

Η κατάσταση πλέον είναι απελπιστική..
Από παντού ξεφυτρώνουν σωτήρες της χώρας..
Είναι της μόδας η ίδρυση κομμάτων?!
Πανελλαδική δικτύωση αποφάσισαν τα στελέχη της Παναττικής Σύσκεψης του Μέτωπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής, με επικεφαλής τον Αλέκο Αλαβάνο, κατά τη διάρκεια σύσκεψης που πραγματοποίησαν. 
Οι ίδιοι υποστήριξαν ότι δεν θα αποτελούν κομματική παράταξη αλλά πόσο θα διαρκέσει αυτό?

Σύμφωνα με την απόφαση στόχοι του Μετώπου είναι: 

• Να φύγει η κυβέρνηση,
• Να φύγουν Τρόικα και Μνημόνιο,
• Αναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους άμεσα με τους όρους του λαϊκού συμφέροντος και διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του και
• Ανασυγκρότηση της οικονομίας και της κοινωνίας με βάση το κοινωνικό κράτος. Σ' αυτή την κατεύθυνση θα πραγματοποιηθεί πανελλαδική συνέλευση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής στις αρχές του επόμενου έτους

Σχετικά τώρα με το ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλ Τσίπρας υποστήριξε  ότι πρέπει "τα παιχνίδια να τελειώνουν" και ότι "δεν είμαστε διατεθειμένοι να παίξουμε τις κουμπάρες". "Θα είμαστε όλοι μαζί αν μπορούμε να είμαστε μαζί ", πρόσθεσε, σημειώνοντας: "θα είμαστε ή με την ενότητα ή με την ιδεολογική καθαρότητα, γιατί άλλος δρόμος δεν υπάρχει".

Και η ερώτηση η δική μου φαντάζομαι θα ταυτίζεται με την απορία όλων..
Για πόσο ακόμα οι μέχρι τώρα γνωστές παρατάξεις θα χωρίζονται και τμήμα του θα κομματοποιείται  αυτόνομα?
Γιατί δεν υπάρχει επιτέλους μια συντονισμέμνη προσπάθεια για να βγούμε από αυτήν την κρίση?
(Σε λίγο η κρίση θα τα μαζέψει και θα φύγει μόνη της γιατί δεν θα μας αντέξει αυτή. )

Η παγκόσμια κρίση της παιδείας...

Αφού ξέσπασαν και οι Βρετανοί είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα...

Το κύμα των φοιτητικών κινητοποιήσεων έβγαλε τις 2 τελευταίες βδομάδες στον αφρό ατέλειες, παραλείψεις, αμφιβολίες και πάνω απ' όλα έντονη αμφισβήτηση στη Βρετανία σαρώνοντας δυναμικά κυβερνητικές εξαγγελίες, στη μια περίπτωση για αύξηση των διδάκτρων και στην άλλη για περικοπές και γενικότερες μεταρρυθμίσεις.

Χιλιάδες Βρετανοί φοιτητές με συγκεντρώσεις, πορείες και καθιστικές διαμαρτυρίες στο Λονδίνο αλλά και σε πολλές άλλες βρετανικές πόλεις διαδήλωσαν κατά της απόφασης για αύξηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια, που σε κάποιες περιπτώσεις ισοδυναμούν ακόμη και με τριπλασιασμό τους. 

Στη βρετανική πρωτεύουσα, φοιτητές αλλά και μικρότεροι μαθητές πραγματοποίησαν πορεία από την πλατεία Τραφάλγκαρ προς το Κοινοβούλιο, με σύνθημα «όχι αν, όχι αλλά, ούτε περικοπές στην εκπαίδευση». 

Η παρουσία των αστυνομικών στις δικές μας πορείες είναι φυσική και δεδομένη. Φαίνεται όμως ότι αποτελούμαι κακό παράδειγμα για την υπόλοιπη Ευρώπη, αφού η αστυνομική παρουσία έχει γίνει must σε κάθε διαδήλωση στην Αγγλία. Και κει, όπως άλλωστε και εδώ, οι φοιτητές αποτελούν απειλή για το αγγλικό συντηρητικό καθεστώς γιατί απλά διεκδικούν δικαιώματα όπως η δωρεάν πανεπιστημιακή μόρφωση.  

Αν κοιτάξουμε το θέμα παγκοσμίως. διαπιστώνουμε ότι η κρίση της παιδείας είναι φαινόμενο παγκόσμιο. Είναι μεν αποτέλεσμα της γενικότερης κρίσης που βιώνεται, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι για την καταπολέμηση της η νέα γενιά θα κάνει υποχωρήσεις και θα πληρώνει αυτή τις κρίσεις. 

Τα όρια του συμβολικού λόγου...

Ελλάδα χώρα των άκρων…

Υπερβολική σημασία δίνουν οι έλληνες, όπως έδειξε η πρόσφατη έρευνα του Στ. Ντιπάρτμεντ για τις θρησκευτικές ελευθερίες, στη σχέση θρησκεία και εθνικότητα. Μάλιστα, το φαινόμενο μελετήθηκε σε συνάρτηση με τη στάση των υπόλοιπων βαλκανικών κρατών απέναντι στο θέμα και αυτό που διαπιστώθηκε σχετίζεται και αιτιολογεί εν μέρει τις επιθέσεις και τις διακρίσεις που γίνονται με μοναδικό στοιχείο το διαφορετικό θρήσκευμα. 

Πρόσφατο παράδειγμα στη δική μας χώρα αποτελεί η μουσουλμανική προσευχή σε κοινή θέα. Ίσως για πρώτη φορά είδαμε τόσους πολλούς αλλόθρησκους να δοξάζουν το δικό τους θεό, όχι σε υπόγεια, όπως είχαμε μέχρι τώρα συνηθίσει, αλλά σε κεντρικές πλατείες όλης της χώρας. Φυσικά, ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε η επιλογή των προπυλαίων. Κάποιοι μίλησαν για προσβολή συμβόλων, άλλοι για τόνο διαμαρτυρίας. Όποιος και να ήταν ο σκοπός της επιλογής του δεδομένου χώρου, εμάς αυτό που μας προβληματίζει είναι κάτι άλλο. Μήπως σαν Έλληνες, είμαστε λίγο ταγμένοι στο απαρχαιωμένο και συντηρητικό πρότυπο Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια;

Η αλήθεια είναι ότι το μεταξικό αυτό σλόγκαν καλά κρατεί ακόμα και σήμερα. Οποιαδήποτε κίνηση προσβάλει κάποιο από τα σύμβολα του γνωστού τριπτύχου, καυτηριάζεται αμέσως από την κοινή γνώμη. Κινήσεις όπως η αμφισβήτηση του ορθόδοξου χριστιανικού σταυρού ή απαξίωση της ελληνικής σημαίας φυσικά και «λιθοβολούνται» από την κοινωνία. Ωστόσο μήπως η έκφραση του φιλοπατριωτικού αισθήματος αυτή είναι λιγάκι υπερβολική και περιστασιακή;

Λίγα χρόνια πριν, οι έλληνες πατριώτες, και ναι εδώ ο όρος χρησιμοποιείται ειρωνικά, δέχτηκαν η ελληνική τους σημαία, για την οποία οι ίδιοι ομολογούν ότι έχουν πολεμήσει για αυτήν, να γίνει μπλουζάκι στα πλαίσια του εορτασμού διάφορων πανηγυρικών εορτασμών όπως η κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου ή η συμμετοχή στον μουσικό διαγωνισμό eurovision. Απ την άλλη πλευρά όμως τρέχουν να κατηγορήσουν τον όποιο αναρχικό κάψει το πανί που φέρει το ελληνικό σύμβολο γιατί η δική του ιδεολογία δεν αναγνωρίζει τέτοιου είδους εμβλήματα. Γιατί, λοιπόν, να μην καυτηριαστεί και η πρώτη στάση αφού ουσιαστικά το ιερό σύμβολο διασύρεται με τέτοιο χυδαίο τρόπο; 

Πολύ απλά, γιατί τελικά οι έλληνες έχουμε την τάση να αφορίζουμε οτιδήποτε αντίθετο με το κλασικό πατροπαράδοτο μοντέλο που έχουμε ήδη γνωρίσει. Αδιαφορώντας για τα θεσπισμένα δικαιώματα, πιθανότατα η ξενοφοβική αντίληψη δεν θα φύγει ποτέ από πάνω μας. Η άποψη αυτή σχετίζεται με πολλούς τομείς και ιδιαίτερα με την στάση μας απέναντι στους ξένους, απέναντι σε αυτούς που αμφισβητούν την καθεστηκυία κατάσταση. Διότι, αφού δεν είμαστε σε θέση να δεχτούμε τη νέα κατάσταση, ιεροποιούμε το κάθε τι για να έρθουμε σε ρήξη με το διαφορετικό.

Το ελληνικό σύνταγμα από τη δική του πλευρά, ίσως δίνει τη δική του όψη σε όλη αυτή την συμβολοποίηση. Στο άρθρο 5 μαθαίνουμε ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, και ότι όλοι απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Η στάθμιση όμως των δικαιωμάτων είναι στο δικό μας χέρι. 

Θρησκεία και εθνικότητα συσχετίζονται στα Βαλκάνια...

Συσχετισμός θρησκείας και εθνικότητας στις χώρες των Βαλκανίων, σύμφωνα με την έκθεση του Στ. Ντιπάρτμεντ για τις θρησκευτικές ελευθερίες.

 

Οι επιθέσεις και οι διακρίσεις με βάση το θρήσκευμα, εξακολουθούν να υπάρχουν στα Βαλκάνια και εξαιτίας της σύνδεσης εθνικότητας και θρησκεύματος, κάποιες φορές είναι δύσκολο να διαπιστωθούν ποια είναι τα κίνητρα, αναφέρεται στη φετινή έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τις θρησκευτικές ελευθερίες στον κόσμο.

Στην έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, εκτιμάται ότι στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, το Σύνταγμα της χώρας και τα Συντάγματα των οντοτήτων επιτρέπουν την ελευθερία θρησκεύματος και ότι οι σχετικοί νόμοι και η πολιτική, συμβάλουν στη ελεύθερη άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων, αλλά οι διακρίσεις σε βάρος θρησκευτικών μειονοτήτων υφίστανται σε όλες τις περιοχές της χώρας.

Ο αριθμός επεισοδίων με στόχο θρησκευτικά σύμβολα, ιερείς ή περιουσίες θρησκευτικών κοινοτήτων είναι μεγάλος, τονίζεται στην έκθεση και σημειώνεται ότι ορισμένοι τοπικοί θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέτες με τις δημόσιες δηλώσεις τους συμβάλουν στη μη ανεκτικότητα.

«Οι διακρίσεις παραμένουν σοβαρό πρόβλημα, κυρίως σε βάρος μη Σέρβων στη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας, σε βάρος μη Κροατών στη δυτική Ερζεγοβίνη και μη Μουσουλμάνων στην κεντρική Βοσνία. Το Σαράγεβο, κατά ένα μέρος, διατήρησε τον παραδοσιακό ρόλο πολυεθνικής πόλης, αλλά και εκεί παρατηρούνται διακρίσεις, απομόνωση και περιθωριοποίηση των μη Μουσουλμάνων», σημειώνεται στην έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Στο κεφάλαιο της έκθεσης που αφορά το Μαυροβούνιο, εκτιμάται ότι οι σχέσεις μεταξύ των θρησκευτικών ομάδων είναι γενικά καλές και διέπονται από ανεκτικότητα και ότι εξαίρεση αποτελεί η «μακρόχρονη ένταση» μεταξύ της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και της μη αναγνωρισμένης Ορθόδοξης Εκκλησίας του Μαυροβουνίου, οι οποίες παραμένουν πρόβλημα με πολιτικές προεκτάσεις.

Στην έκθεση τονίζεται ότι συνεχίζονται οι διαμάχες μεταξύ των δύο θρησκευτικών κοινοτήτων για ζητήματα περιουσίας, για την επικράτηση και την επίσημη αναγνώριση και ότι ορισμένοι πολιτικοί ηγέτες εκμεταλλεύονται τη σύγκρουση για πολιτικούς σκοπούς.

Επιπλέον αναφέρεται, ότι ορισμένοι μουσουλμάνοι ιερείς στο Μαυροβούνιο χαρακτηρίζονται μέλη της του κινήματος ουαχαμπιτών που κηρύσσουν αδιάλλακτη εκδοχή του ισλάμ.

Στο κεφάλαιο της έκθεσης για την Κροατία υπογραμμίζεται ότι καταγράφονται σποραδικά περιστατικά βανδαλισμών και απειλών με βάση το θρήσκευμα, κυρίως στις περιοχές που είχαν πληγεί από τον πόλεμο.

Αναφέρεται ακόμη, ότι η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία διατυπώνει ενστάσεις, που αφορούν την πρόσβαση ιερέων σε νοσοκομειακά ιδρύματα και φυλακές, η οποία επιτρέπεται, αλλά όχι στον αναγκαίο βαθμό.

Στην έκθεση τονίζεται ότι μία θρησκευτική ομάδα, «Η Κροατική Ορθόδοξη Ένωση» ανήγγειλε ότι θα ζητήσει να εγγραφεί ως θρησκευτική κοινότητα. Κοινότηατ με την ίδια ονομασία υπήρχε την περίοδο του καθεστώτος των ουστάσι.

Η αρμόδια κυβερνητική επιτροπή δεν ενέκρινε την εγγραφή, επειδή όπως εξήγησε δεν στηρίζει ομάδες ή οργανώσεις που εκπροσωπούν την ιδεολογία των ουστάσι.

Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις και οι θρησκευτικοί ηγέτες στην Κροατία, αναφέρουν ότι σχέσεις μεταξύ των θρησκευτικών και εθνικών κοινοτήτων είναι σταθερές, αν και τα μέλη της εβραϊκής και της σερβικής ορθόδοξης κοινότητας θεωρούν ότι η κατάσταση επιδεινώνεται, αναφέρεται στην έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Για τη Σερβία, στην έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ τονίζεται ότι το Σύνταγμά της εγγυάται την ελευθερία του θρησκεύματος, αλλά οι νόμοι περιορίζουν την έκφραση της θρησκευτικής πίστης με συνέπεια να υφίστανται διακρίσεις σε βάρος θρησκευτικών ομάδων και σε μερικές περιπτώσεις.

Στη Σερβία, κυρίαρχη θέση έχει η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία και οι άλλες παραδοσιακές θρησκευτικές κοινότητες έχουν προνομιακή θέση, εκτιμάται στην έκθεση.

Επισημαίνει ότι η σχέση των σερβικών αρχών όσον αφορά το σεβασμό των θρησκευτικών ελευθεριών παραμένει προβληματική λόγω του νόμου για τη θρησκεία, και επειδή το υπουργείο Θρησκευμάτων ερμηνεύει και εφαρμόζει τη νομοθεσία με ρόλο διαιτητή.

Στην έκθεση υπογραμμίζεται ότι αστυνομικές έρευνες σε περιπτώσεις βανδαλισμών διεξάγονται με πολύ αργούς ρυθμούς και χωρίς αποτελέσματα.

Οι επικεφαλής μειονοτικών θρησκευτικών κοινοτήτων καταγγέλλουν ενέργειες βανδαλισμού, φυσικές επιθέσεις και αρνητικά δημοσιεύματα στον Τύπο, αναφέρεται στην έκθεση.

Τονίζεται ακόμη, ότι ο νόμος αναγνωρίζει επτά θρησκευτικές κοινότητες, εκτός από τη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία, τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, την Ισλαμική Κοινότητα, την Εβραϊκή Κοινότητα, την Ευαγγελική Εκκλησία της Σλοβακίας, την Μεταρρυθμιστική Χριστιανική Εκκλησία και την Ευαγγελική Χριστιανική Εκκλησία.

«Αν και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας και τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν ήταν εγγεγραμμένες ήταν αναγνωρισμένες από τις αρχές και δρούσαν ελεύθερα. Ωστόσο οι αρχές δεν έχουν αναγνωρίσει τις υπόλοιπες ορθόδοξες εκκλησίες παρά τις προσπάθειες να αναγνωριστούν», αναφέρεται στην έκθεση.

Το υπουργείο Θρησκευμάτων της Σερβίας αναφέρει ότι πρόκειται για εσωτερικές διαφορές της εκκλησίας στις οποίες το κράτος δεν μπορεί να αναμειχθεί.

Επίσης, στην έκθεση αναφέρεται ότι στη Σερβία είναι καταγεγραμμένες 16 θρησκευτικές οργανώσεις, οι οποίες δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις θρησκευτικές κοινότητες.

Στην έκθεση σημειώνεται ότι ορισμένοι αξιωματούχοι επικρίνουν τις μικρότερες θρησκευτικές ομάδες χρησιμοποιώντας όρους όπως «σέκτα», «σατανιστές», «παρεκκλίνοντες»

Ως παράδειγμα αναφέρεται ομιλία του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Εσωτερικών, Ίβιτσα Ντάτσιτς τον περασμένο Ιανουάριο στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, όπου έκανε λόγο «για καταστρεπτική επίδραση που έχουν οι σέκτες στην ασφάλεια και τη σταθερότητα της χώρας», προσθέτοντας ότι η αστυνομία θα εμποδίσει τις επιζήμιες συνέπειες των ομάδων αυτών.

Αναφέρεται ακόμη, ότι η ισλαμική κοινότητα, εξακολουθεί να είναι διαιρεμένη σε δύο ομάδες που έχουν τη στήριξη δύο πολιτικών κομμάτων κάτι που προκαλεί εντάσεις.

Στο κεφάλαιο της έκθεσης που αναφέρεται στο Κόσοβο, τονίζεται ότι δεν μπορούν να διαπιστωθούν εύκολα τα επεισόδια με βάση το θρήσκευμα ή την εθνικότητα.

Στην έκθεση γίνεται αναφορά σε περιπτώσεις βανδαλισμών σε σερβικές εκκλησίες στο Κόσοβο και σε επιθέσεις σε ιερείς και πιστούς, τονίζεται επιπλέον ότι η αστυνομία παράσχει προστασία στα σερβικά μνημεία που απειλούνται περισσότερο. Επίσης τονίζεται ότι η ισλαμική κοινότητα του Κοσόβου εκφράζει ανησυχία για τη δράση ακραίων ισλαμικών ομάδων, με επικεφαλής ανθρώπους που μετέβησαν στο Κόσοβο, από άλλες περιοχές.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ο καναπές δεν θα μας σώσει....!

Η αποχή και οι επικρατούσες ερμηνείες της..

Σε ποσοστό-ρεκόρ για τα μεταπολιτευτικά χρόνια έφτασε η αποχή στις πολύ πρόσφατες εκλογές, που άγγιξε το 53,23% στις περιφερειακές εκλογές και το 50,73% στις δημοτικές εκλογές. Συνολικά, περισσότεροι από τους μισούς πολίτες αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών -υπολογίζοντας και τα λευκά με τα άκυρα-, ενισχύοντας έτσι το μήνυμα δυσαρέσκειας που έστειλαν στα πολιτικά κόμματα από τον πρώτο γύρο, όπου η αποχή ξεπέρασε το 39%. 

Μια βδομάδα μετά, και ενώ οι εξελίξεις στη χώρα τρέχουν όλο και με πιο γρήγορους ρυθμούς, σαφές συμπέρασμα για τα τεράστια ποσοστά της αποχής δεν έχει βγεί. Πιθανώς γιατί δεν υπάρχει ή γιατί ερμηνεύεται πολύ δύσκολα.

Η αποχή λόγω της έκτασης της έγινε φαινόμενο. Δεν έχει όμως κοινά χαρακτηριστικά για να αναλυθεί. Ύστερα από πολλές συζητήσεις εκλογολόγων και μη 2 είναι τα πιθανά και πολυσυζητημένα ενδεχόμενα της. Από τις εκλογές απέχει κάποιος που δεν είχε ποτέ πολιτική συνειδητοποίηση, αλλά απέχει και κάποιος που είναι απόλυτα πολιτικοποιημένος. 

Η πρώτη κατηγορία φυσικά, είναι αυτή που σε κάθε εκλογική αναμέτρηση δίνει ένα σταθερό ποσοστό πολιτών, οι οποίοι απέχουν από το θεσμό συστηματικά. Είναι αυτοί που προτιμούν να κρατήσουν την Κυριακή τους μακριά από την καθημερινότητα άρα και τη πολιτική ζωή της χώρας.

Η δεύτερη είναι αυτή που συνδυαστικά με την πρώτη και προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία στο πολιτικό σύστημα. Μιλώντας λιγότερο αφηρημένα, η ένταση του ποσοστού της αποχής της τελευταίας αναμέτρησης δίνει ένα συγκεκριμένο μήνυμα που συνοψίζεται σε συνολική απαξίωση των πολιτικών σχηματισμών. Αυτό που πρέπει να κεντρίσει το ενδιαφέρον όλων όμως είναι ο λόγος της στάσης του εκλογικού κοινού. Είναι φαινόμενο συγκυριακό ή σιγά σιγά θα παρατηρείται η εδραιοποίηση του; Αφορούσε τις συγκεκριμένες εκλογές που είχαν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα και από τις οποίες δεν κρινόταν, άμεσα τουλάχιστον, η εναλλαγή της κυβέρνησης; Αλλιώς πως μπορούμε να απαξιώνουμε τη συμμετοχή με αυτόν τον τρόπο στα κοινά;

Η αλήθεια είναι πως αυτή η αποχή μεταφράστηκε από τους περισσότερους σαν αδιαφορία. Και αυτό είναι που προβληματίζει. Η αποχή είναι γενικά παθογόνο στοιχείο. Δεν μπορείς να μην συμμετέχεις, πόσο μάλλον να αδιαφορείς. Διότι, από τη στιγμή που απαξιώνεις το θεσμό κάποια στιγμή θα σε απαξιώσει και αυτός. Γενικότερα, δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις, για το πιο μικρό πράγμα, από τη στιγμή που δεν συμμετέχεις. 

Βλέποντας από διαφορετική όψη το θέμα, η αποχή και πάλι χαρακτηρίζεται σαν κοινωνικό fault. Άσχετα με το τι ειπώθηκε από τους κομματικούς αρχηγούς, ΕΜΕΙΣ κληθήκαμε να εκλέξουμε αρχηγούς στην τοπική αυτοδιοίκηση. Να διαλέξουμε αυτόν που θα φέρει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για την γειτονιά μας, για τη δική μας πόλη, το δικό μας τόπο. Προς τι λοιπόν η αδιαφορία; Δεν υπάρχει άποψη για τα κακώς κείμενα του δήμου; Γιατί να μην εκφραστεί; Γιατί τελικά αν δεν ακουστεί μέσω του μοναδικού όπλου του πολίτη, τις εκλογές, τότε ο πολίτης να ξέρει πως οι ιδέες του δεν αρκούν να αναλώνονται και να ακούγονται στο σπίτι του. Ο καναπές ποτέ δεν θα τον σώσει. 

 Τα στατιστικά νούμερα προέρχονται απο το Υπουργείο Εσωτερικών.

Οι δήμαρχοι που «βάφτισαν» δρόμους και πλατείες...

Στην καρδιά της Αθήνας η πλατεία Κοτζιά μετονομάστηκε το 1975 σε πλατεία Εθνικής Αντίστασης. Κατά καιρούς ονομάστηκε, επίσης, πλατεία Λουδοβίκου και πλατεία Λαού. Επικράτησε το όνομα του δημάρχου Κώστα Κοτζιά (1934 - 1936, 1951), επισκιάζοντας κάθε άλλη προγενέστερη ή μεταγενέστερη επωνυμία. 

Στον Πειραιά η οδός Ομηρίδη Σκυλίτση δεν άλλαξε οδοδείκτες εδώ και δεκαετίες. Επιμένει στο όνομα δύο ιστορικών δημάρχων του επινείου: του Πέτρου Ομηρίδη Σκυλίτση (1841 - 1845, 1848 - 1854) και του Δημοσθένη Ομηρίδη Σκυλίτση (1907 - 1914).

Το ίδιο σταθερή ως προς το όνομα παραμένει η οδός Ρετσίνα. Απαθανατίζει τον Θεόδωρο Ρετσίνα, δήμαρχο (1887 - 1895), βιομήχανο και από τους πρώτους οικιστές της πόλης. Στη Θεσσαλονίκη η πλατεία Μηνά Πατρικίου θυμίζει τον δήμαρχο, που το 1925 η εκλογή του ακυρώθηκε με ειδικό νόμο. Την ακύρωσε ο δικτάτορας Θεόδωρος Πάγκαλος, επειδή ο δήμαρχος είχε υποστηριχτεί από την Αριστερά. 

Στην Πάτρα ελάχιστοι θα έχουν υπόψη τους ότι η κεντρική πλατεία Γεωργίου ονομαζόταν πριν από το 1863 πλατεία Καλαμογδάρτη. Εχει λησμονηθεί, επίσης, ότι τα Ψηλά Αλώνια λέγονταν πλατεία Μπενιζέλου Ρούφου. 

Ο Ρούφος και ο Καλαμογδάρτης υπήρξαν ιστορικοί δήμαρχοι της πόλης. Ο δεύτερος μάλιστα διορίστηκε το 1863 και το 1866 πρωθυπουργός της χώρας. 

Τα ονόματα των δρόμων και των πλατειών έχουν τη δική τους ιστορία. Στον γαλαξία των ονομάτων συμπεριλαμβάνονται και τοπικοί άρχοντες, που η δράση τους συνδέεται με μια συγκεκριμένη φάση της εξέλιξης των πόλεων. Ολοι έχουν κάτι να πούνε.

Πεζόδρομος Ανάργυρου Πετράκη

Προς τιμήν του πρώτου δημάρχου Αθήνας

Πρώτος δήμαρχος της Αθήνας ήταν ο Ανάργυρος Πετράκης (1835 - 1837, 1841 - 1844). Ο μικρός δρόμος (πεζόδρομος σήμερα), που έχει το όνομά του, βρίσκεται κοντά στη Μητρόπολη.

Η πρώτη δημοτική Αρχή της Αθήνας επιφορτίστηκε με βαρύ έργο. Οι νέοι δημοτικοί άνδρες είχαν δοκιμαστεί οι περισσότεροι στη φωτιά του πολέμου της ανεξαρτησίας. Καλούνταν τώρα να δείξουν τις ικανότητές τους στον ειρηνικό αγώνα για την αναδημιουργία της κατεστραμμένης πόλης. 

Ο Α. Πετράκης ανήκε σε οικογένεια έλκουσα την απώτερη καταγωγή της από τη Δημητσάνα Γορτυνίας. Είχε, όμως, από αιώνες εγκατασταθεί στην Αθήνα, όπου αναδείχτηκε οικονομικά και κοινωνικά. Ιδρυσε τη Μονή Πετράκη κοντά στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, εκεί που σήμερα βρίσκεται το Συνοδικό Μέγαρο. Ο ίδιος ο δήμαρχος πολέμησε στην Επανάσταση, αναδείχτηκε δημογέροντας και κριτής (δικαστής).

Ηταν γιατρός και θεωρούσε κύριο μέλημά του να φροντίσει για την υγεία των Αθηναίων. Με τη δημόσια υγεία συνδέονται ζητήματα, όπως η επάρκεια του νερού, η επισκευή των παλαιών υδραγωγείων, η αποξήρανση των βούρκων, που σχημάτιζαν λιμνάζοντα ύδατα.

Το σημαντικότερο έργο ήταν η θεμελίωση του Δημοτικού Νοσοκομείου, τον Ιούνιο του 1836, στην οδό Ακαδημίας. Είναι το μέγαρο, που σήμερα φιλοξενεί το Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου. Μέχρι την αποπεράτωση του κτιρίου νοικιάστηκε ένα κατάλληλο σπίτι, ικανό να περιλάβει 30 - 40 κλίνες ασθενών.

Μεγάλοι δρόμοι στην πρωτεύουσα
Η οικογένεια των Καλλιφρονάδων και ο Γαλάτης που έγινε... Γαλάτσι(ς)

Η οδός Καλλιφρονά είναι μεγάλος δρόμος στην Κυψέλη. Από τη μεγάλη αθηναϊκή οικογένεια των Καλλιφρονάδων αναδείχτηκαν δύο δήμαρχοι της πρωτεύουσας. Ο Δημήτριος (1837 - 1841) και ο γιος του Λάμπρος (1895 - 1899). Χρημάτισαν βουλευτές και υπουργοί.

Επί των ημερών του πρώτου άρχισαν οι συζητήσεις σχετικά με τη σύσταση επιτροπής αρμόδιας για την ονοματοθεσία των αθηναϊκών δρόμων. 

Ο δεύτερος διεκδίκησε και κέρδισε τη δημαρχία της Αθήνας την εποχή, που μαινόταν η σύγκρουση Τρικούπη - Δηλιγιάννη. Κατήλθε στον προεκλογικό στίβο με τη σημαία των δηλιγιαννικών και εξελέγη με 7.551 ψήφους, έναντι 5.711, που συγκέντρωσε ο τρικουπικός παλαιότερος δήμαρχος Τιμολέων Φιλήμων (1887 - 1891). Δρόμος με το όνομα του τελευταίου υπάρχει στους Αμπελόκηπους.

Τα ονόματα μερικών από τους πρώτους δημάρχους της Αθήνας έχουν οι οδοί Ζαχαρίτσα (Κουκάκι), Κόνιαρη (στους Αμπελόκηπους), Γαλάτη (στο Σύνταγμα). Ο Κωνσταντίνος Γαλάτης (1855 - 1857) ανήκε στον παλιό αθηναϊκό οίκο Γαλάκη εξ ου και το Γαλάτσι, ο γειτονικός στην Αθήνα δήμος. Ηταν του Γαλάκη το κτήμα. Η τοπική αθηναϊκή διάλεκτος πολλές φορές έκανε χρήση του τσι αντί του κι. Ετσι το επώνυμο Γαλάκη συναντάται και ως Γαλάτση. Με την πάροδο των χρόνων υπέστη παραφθορά και κατέληξε Γαλάτη, με το οποίο είναι καταγραμμένος ο δήμαρχος. Η οδός Κουτσίκαρη πίσω από τις παλιές φυλακές Αβέρωφ, η οδός Σκαρλάτου Σούτσου στα Θυμαράκια, η Μιχαήλ Μελά στον Λυκαβηττό αναφέρονται σε δημάρχους της Αθήνας. Το ίδιο και η Κυριακού στα Κάτω Πατήσια.

Το όνομα του δημάρχου Παναγή Κυριακού (1870 - 1874, 1874 - 1879) έφερε και η σημερινή πλατεία Βικτορίας. Μετονομάστηκε προς τιμήν της βασίλισσας της Βρετανίας, που φόρεσε το στέμμα του Ηνωμένου Βασιλείου για 60 χρόνια. Αλλοι, όμως, υποστηρίζουν, πως το όνομα απλώς παραπέμπει σε σύζυγο Αμερικανού πρέσβη.

Μερκούρης, Μπενάκης, Πάτσης
Τρεις δρόμοι της πρωτεύουσας έχουν το όνομα στελεχών της Αυτοδιοίκηςης

Σπύρου Μερκούρη είναι ο δρόμος δίπλα στο Αλσος Παγκρατίου. Ο Σπ. Μερκούρης, ηγετικό στέλεχος των βασιλοφρόνων, διετέλεσε επανειλημμένα δήμαρχος της Αθήνας (1899 - 1903, 1903 - 1907, 1907 - 1914, 1929 - 1934). 

Κατά τη δεύτερη εκλογή του τον Σεπτέμβριο του 1903 ο προεκλογικός φανατισμός έφτασε σε τέτοιο σημείο, που σημειώθηκε φονική σύρραξη, δύο μέρες πριν από την ψηφοφορία.

Στις 5 Σεπτεμβρίου οι φανατικοί οπαδοί του Μερκούρη και του αντιπάλου του, Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου, παρέλασαν στους δρόμους της πρωτεύουσας.

Οι διαδηλωτές συναντήθηκαν στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Παρθεναγωγείου (σημ. Πεσμαζόγλου). 

Η συνάντησή τους εξελίχθηκε σε αληθινή μάχη. Ρίχτηκαν πολλοί πυροβολισμοί με αποτέλεσμα να σκοτωθούν αρκετοί και άλλοι να τραυματιστούν. Ο Εμμανουήλ Μπενάκης (οδός κοντά στην Ομόνοια) και ο Σπύρος Πάτσης (δρόμος από τον Προφήτη Δανιήλ μέχρι τον Βοτανικό) διετέλεσαν κορυφαίοι βενιζελικοί. 

Ο πρώτος διετέλεσε δήμαρχος από το 1914 μέχρι το 1916. Ο δεύτερος από το 1917 μέχρι το 1920 και από το 1922 μέχρι το 1929, οπότε επανήλθε ο Μερκούρης.

Στον Προφήτη Δανιήλ, όχι μακριά από την Ακαδημία Πλάτωνος, βρίσκεται η οδός Σπύρου Πάτση, ο δήμαρχος σ’ εκείνες τις φτωχογειτονιές πρόσφερε μεγάλη υπηρεσία. Απάλλαξε την περιοχή από τον Μινώταυρο. 

Ετσι αποκαλούσαν οι Αθηναίοι τον βούρκο που απλωνόταν σ’ εκείνα τα μέρη και ανέδιδε δυσώδεις και αποπνικτικές αναθυμιάσεις.  Για την εξυγίανσή τους κατασκευάστηκε αποχετευτικός αγωγός μήκους 7.875 μέτρων και μεγάλων διαστάσεων υπόνομοι. 

Η οδός Τσόχα βρίσκεται δίπλα από το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Δεν είναι τυχαίο. Ο Γεώργιος Τσόχας (1917 - 1919 και 1920 - 1922) είχε διατελέσει πρόεδρος του Παναθηναϊκού. Ανεξαρτήτως αυτού, τα χρόνια του Εθνικού Διχασμού στάθηκε πιστός στον Θρόνο.

Στο μεταξικό καθεστώς ήταν προσηλωμένοι οι δύο τελευταίοι προπολεμικοί δήμαρχοι της Αθήνας, ο Κώστας Κοτζιάς και ο Αμβρόσιος Πλυτάς.

Κουμουνδούρος - Ρούφος
Δήμαρχοι που έγιναν πρωθυπουργοί

Από το χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης προέρχονται δύο πρωθυπουργοί: Ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος και ο Μπενιζέλος Ρούφος.

Ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος, από τους σημαντικότερους Ελληνες πολιτικούς του 19ου αιώνα, οπότε και διετέλεσε δέκα φορές πρωθυπουργός. 

Η ιστορική οικογένειά του καταγόταν από τη Μεσσηνιακή Μάνη. Διετέλεσε δήμαρχος Καλαμάτας.

Ο Μπενιζέλος Ρούφος χρημάτισε δήμαρχος Πατρέων, μέλος της Αντιβασιλείας και πρωθυπουργός.

Γεννήθηκε το 1795 στην Πάτρα, όπου και πέθανε το 1868. Ηταν γόνος μεγάλης πολιτικής οικογένειας της Αχαΐας. 

Δήμαρχος Πατρέων εκλέχτηκε το 1855 και το 1862 συμμετείχε στην επανάσταση, που οδήγησε στην έξωση του Οθωνα. Μαζί με τον Κωνσταντίνο Κανάρη και τον Δημήτριο Βούλγαρη σχημάτισε την τριανδρία της Μεσοβασιλείας, που κυβέρνησε τη χώρα μέχρι την άφιξη του Γεωργίου Α’ στην Ελλάδα και την εξομάλυνση της κατάστασης. Το 1863 και το 1868 ορίστηκε πρωθυπουργός. Ως δήμαρχος Πατρέων έθεσε τα θεμέλια του Δημοτικού Νοσοκομείου, δώρισε τον μισθό του για τη δημιουργία υδραγωγείου. Διαμόρφωσε την πλατεία στα Ψηλά Αλώνια. Η διαφωνία του σχετικά με τη μελέτη της πλατείας ήταν ο λόγος που παραιτήθηκε από τη θέση του.

Θεσσαλονίκη
Με την ιστορία της πόλης συνδέεται ο Πατρίκιος

Ο Μηνάς Πατρίκιος έχει συνδέσει το όνομά του με τη μεταπελευθερωτική ιστορία της Θεσσαλονίκης. Υπήρξε πρόσφυγας. Συνεργάστηκε με την Αριστερά και κέρδισε τις δημοτικές εκλογές του 1925 εν μέσω παγκαλικής δικτατορίας. Κανονικά ανέλαβε καθήκοντα δημάρχου στη συμπρωτεύουσα μεταπολεμικά (1955 - 1959).

Η νίκη του Μηνά Πατρίκιου στην αναμέτρηση του 1925 υπήρξε το πρώτο χαστούκι για τον Θεόδωρο Πάγκαλο, τον «εργατοπρόσφυγα», κατά τον Τύπο της εποχής. Ο δικτάτορας είχε ορίσει υποψήφιο της αρεσκείας του τον Κ. Αγγελάκη. Η τοπική οργάνωση του ΚΚΕ, που γραμματέας της ήταν ο Παστίας Γιατσόπουλος, ανέλαβε πρωτοβουλία για την κατάρτιση συνδυασμού ευρείας αποδοχής. Εθεσε στόχο τη συμμαχία με το προσφυγικό στοιχείο. Προσπάθησε αρχικά να συνεργαστεί με τη Συνομοσπονδία Προσφυγικών Οργανώσεων, βενιζελικής επιρροής. Τα μέλη της χαρακτηρίζονταν συχνά ως συνδικαλιστοπατέρες. Δεν δέχτηκαν καμία σύμπραξη. Αντίθετα, δέχτηκε η αριστερής απόκλισης Ανωτάτη Επιτροπή Προσφύγων, που είχε ηγέτη τον Πατρίκιο.

Ο Μηνάς Πατρίκιος κέρδισε τις εκλογές. Η Συμμαχία Εργατών Προσφύγων ανέδειξε 20 δημοτικούς συμβούλους, έναντι 10 του παγκαλικού ψηφοδελτίου. Ο δικτάτορας ακύρωσε τις εκλογές. Στις νέες που προκηρύχθηκαν ο Πατρίκιος πήρε ακόμα περισσότερους ψήφους. Αυτό το χαστούκι στον Πάγκαλο αποτέλεσε και την πρώτη εμφάνιση των προσφύγων σε εκλογική αναμέτρηση σαν ανεξάρτητος παράγοντας.

http://www.ethnos.gr/ekloges/eklogeshome.asp?catid=20863&subid=2&pubid=40866987

Θα αλλάξει επιτέλους η Αθήνα ?

 Η Υποψηφιότητα Καμίνη και οι  Πνευματικές Συμμαχικές Δυνάμεις...

Με πρωτοβουλία της Δημοκρατικής Αριστεράς, αυτός που κλήθηκε να εναντιωθεί στον γνωστό και μέχρι τώρα  Δήμαρχο του μεγαλύτερου Δήμου της χώρας Κακλαμάνη, είναι ο Γιώργος Καμίνης.

Γνωστός σε όλους από τη θητεία του σαν Συνήγορος του Πολίτη, είναι ένα από τα πιο συζητημένα πρόσωπα των ημερών γιατί υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είναι ο νέος Δήμαρχος της πρωτεύουσας, αφού είναι ήδη στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών. 

Το εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι πέρα από την πολιτική ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και άλλες πολιτικές δυνάμεις που έχουν δηλώσει στήριξη στο πρόσωπό του, μαζί του είναι και πλήθος από προσωπικότητες των τεχνων και των γραμμάτων. 2 μέρες μάλιστα πριν την Πολυαναμενόμενη Κυριακή σπέυδουν να καλέσουν τους Αθηναίους, «πέρα από πιθανές πολιτικές διαφορές», να στηρίξουν με την ψήφο τους το συνδυασμό «Δικαίωμα στην Πόλη» του Γιώργου Καμίνη.

Σε κείμενο το οποίο υπογράφουν σημειώνουν ότι «οι καιροί δεν επιτρέπουν αμφιταλαντεύσεις», καθώς «τώρα πρέπει να αποφασίσουμε μεταξύ των δύο επιλογών, αλλά και των διλημμάτων που μας τίθενται, μετά τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου».

«Εμείς γνωρίζουμε ότι ψήφος μας, θα επιβραβεύσει ή θα αποδοκιμάσει τη δημοτική αρχή της απραξίας και την πολιτική που οδήγησε στην υποβάθμιση και στην παρακμή την πόλη» προσθέτουν, εκφράζοντας έντονα την ανησυχία τους «για την παρουσία της νεοναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, για πρώτη φορά, στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας». 

«Το γεγονός αυτό», υποστηρίζουν, «σε συνδυασμό με μία πιθανή επανεκλογή του Νικήτα Κακλαμάνη ως Δημάρχου - ο οποίος έχει σοβαρότατες ευθύνες για την έξαρση της βίας και της εγκληματικότητας - είναι δυνατόν να μετατρέψει το Δήμο της Αθήνας σε ορμητήριο φανατισμού και μισαλλοδοξίας».

 Μερική αναδημοίευση από www.naftemporiki.gr